Μικρά θαύματα

Γράφει ο Richard W. Lutman, πρόσωπο που τραυλίζει

Αν υπάρχει ένα πράγμα που να έχω μάθει στη ζωή μου, αυτό είναι η χαρά του να είσαι πατέρας ενός παιδιού με ειδικές ανάγκες. Μια χαρά τόσο έντονη, που το γέλιο από μόνο του δεν φτάνει. Έχω μάθει να κλαίω από χαρά, καθώς και να χαμογελάω στις πιο δύσκολες στιγμές του παιδιού μου. Αξίζει να γιορτάσει κανείς ακόμα και την πιο μικρή επιτυχία. Κοιτάζοντας πίσω, αυτά τα μικρά εμπόδια που τα παιδιά μας ξεπέρασαν, αυτά είναι το μεγαλύτερο βραβείο. Κάθε εμπόδιο είναι από μόνο του ένα μικρό θαύμα.

Το να είμαι πατέρας είναι το μεγαλύτερο δώρο στη ζωή μου. Η ζωή μου άλλαξε τη στιγμή που κράτησα και τα δυο μου παιδιά στην αγκαλιά μου. Το να είσαι υπεύθυνος για τη ζωή κάποιου άλλου, σου αλλάζει την οπτική της ζωής γενικά. Τα τεράστια εμπόδια που κάποτε είχες τώρα μοιάζουν μικροσκοπικά. Ποτέ δεν είδα το τραύλισμά μου από την αρνητική πλευρά, διότι πάντα είχα την πεποίθηση ότι η ζωή σου δίνει μόνο ό,τι μπορεί να αντέξεις. Έμαθα να βλέπω το κάθε εμπόδιο σαν κάτι θετικό, διότι πίσω από κάθε δυσκολία κρύβεται κάτι το μοναδικό και όμορφο. Εξαρτάται από εμάς από ποια σκοπιά θα το δούμε. Υιοθέτησα αυτό τον τρόπο σκέψης, μεγαλώνοντας την κόρη μου με ειδικές ανάγκες.

Το να μεγαλώνω το παιδί μου σήμαινε ατέλειωτες νύχτες ξάγρυπνος, ραντεβού με ειδικούς, ιατρικό εξοπλισμό και εισαγωγές στο νοσοκομείο. Το να αντιμετωπίσω όλα αυτά χωρίς να αφήσω τον τραυλισμό μου να με εμποδίσει ήταν πρόκληση για μένα. Βέβαια, στις πιο δύσκολες στιγμές μου είναι που διακρίνω αυτά τα «μικρά θαύματα».

Οι προκλήσεις που βρίσκονται πίσω μας και μπροστά μας φαντάζουν μηδαμινές μπροστά στη δύναμη που κρύβεται στον καθένα μας. Το τι θα επιλέξουμε να κάνουμε με τη δύναμη αυτή είναι στο χέρι μας.

Αφιερωμένο στην κόρη μου Gabrielle, το φώς της ζωής μου.

Ο Richard Lutman είναι στο διοικητικό συμβούλιο της CSA και ζει στο Stratford.

Διαβάστε το άρθρο στο πρωτότυπο:

http://www.stutter.ca/articles/articles-by-people-who-stutter/267-little-miracles